Szczegóły

Pod­czas pią­tego spo­tka­nia z cyklu Gdańsk-Mia­sto-Sztuka przyj­rzymy się ukry­tej wśród zło­że­nia par­ko­wego w Oli­wie gale­rię rzeźby gdań­skiej.

Park Oliw­ski ma nie­zwy­kle długą i cie­kawą histo­rię. Zało­żony został jako repre­zen­ta­cyjny ogród przy sie­dzi­bie opata. Zgod­nie z modą fran­cu­ską urzą­dzono od strony połu­dnio­wej układ sta­ran­nie zapla­no­wa­nych klom­bów z nisko przy­strzy­żo­nymi krze­wami i kolo­rowo kwit­ną­cymi kwia­tami. Ogród uroz­ma­icono sta­wami, w któ­rych odbi­jały się drzewa i krzewy oraz pły­wały ptaki. Naj­więk­sze wra­że­nie robiła jed­nak pie­czo­ło­wi­cie przy­ci­nana aleja pro­wa­dząca w kie­runku wschod­nim. Dzięki prze­my­śla­nemu wyty­cze­niu alei na jej końcu, ku rado­ści spa­ce­ro­wi­czów widać było wody Zatoki Gdań­skiej, stąd nazwa alei Droga do Wiecz­no­ści. Ogrod­nik przy­go­to­wu­jący pro­jekt dla opata Rybiń­skiego, inspi­ro­wał się ogro­dami przy Pałacu Błę­kit­nym w War­sza­wie. Ogród fran­cu­ski sta­nowi obec­nie połu­dniową część parku.

W 1976 roku Park otrzy­mał nie­zwy­kle cie­kawą deko­ra­cje. W jego prze­strzeni usta­wiono 18 rzeźb, które two­rzą gale­rię współ­cze­snej rzeźby gdań­skiej. Obiekty wyko­nane są z róż­nych mate­ria­łów: gra­nitu, pia­skowca, brązu, cera­miki i two­rzyw sztucz­nych. Gale­ria powstała z ini­cja­tywy Muzeum Naro­do­wego i miała przy­bli­żyć spa­ce­ro­wi­czom nie zaglą­da­ją­cym do muze­al­nych wnętrz osią­gnię­cia oraz róż­no­rodną twór­czość gdań­skich rzeź­bia­rzy. Prace do gale­rii przy­go­to­wało grono uzdol­nio­nych arty­stów i arty­stek, któ­rych dzieła zdo­bią muzea, kolek­cje pry­watne oraz place miast w Pol­sce i za gra­nicą. Wśród twór­ców, któ­rzy zapre­zen­to­wali w Oli­wie swoje rzeźby można wymie­nić Sta­ni­sława Horno-Popław­skiego, Anna Pie­tro­wiec, Alfred Wiśniew­ski, Adam Smo­lana, Zyg­fryd Kor­pal­ski, Irena Loroch czy Zyg­munt Kęp­ski, a to nie wszy­scy twórcy, któ­rzy przy­czy­nili się do powsta­nia tej nie­zwy­klej gale­rii.

Gdańsk-Mia­sto-Sztuka to pro­jekt Gdań­skiej Gale­rii Miej­skiej i Muzeum Gdań­ska, któ­rego celem jest przy­bli­że­nie mniej zna­nych aspek­tów dzie­dzic­twa kul­tu­ro­wego Gdań­ska. Obszar eks­plo­ra­cji ogra­ni­czony jest jedy­nie prze­strze­nią mia­sta. W niej jak w alche­micz­nym tyglu nie­ustan­nie wrze i docho­dzi do cią­głych zmian. Urba­ni­ści, archi­tekci i arty­ści doko­nują sze­regu prze­kształ­ceń, które mają bez­po­średni wpływ na oto­cze­nie w któ­rym żyjemy. Pro­jekt i pla­no­wane w jego ramach spo­tka­nia pomogą zro­zu­mieć zacho­dzące prze­miany i wska­zać na naj­bar­dziej fra­pu­jące prze­strze­nie czy intry­gu­jące detale. Zde­ko­do­wać mia­sto i jego prze­strzeń można na różne spo­soby. W pro­jek­cie Gdańsk-Mia­sto-Sztuka pro­po­nu­jemy czynną formę, pod czuj­nym okiem pro­wa­dzą­cych.