Śmierć Brunona Zwarry poruszyła nas głęboko.
Zachowamy pamięć o Jego Osobie jako działaczu społecznym, więźniu niemieckich obozów koncentracyjnych, pisarzu i kronikarzu kultywującym wspomnienia o Polakach z Wolnego Miasta Gdańska, nagrodzonym m.in. Medalem Księcia Mściwoja II.
Rodzinie Zmarłego
składamy wyrazy szczerego współczucia
Waldemar Ossowski, dyrektor Muzeum Gdańska wraz z Zespołem Pracowników
Urodzony 18 października 1919 roku w latach 1929-1935 był uczniem Gimnazjum Polskiego, od 1935 roku pracował w Emalierni Johannesa Segora we Wrzeszczu, należał do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, Zjednoczenia Zawodowego Polaków i KS Gedania. 14 września 1939 został aresztowany przez Niemców i uwięziony w obozie w Nowym Porcie, następnie w Stutthofie i wreszcie w Sachsenhausen. Zwolniony w 1942, powrócił do pracy w emalierni. Po wojnie brał udział w odbudowie zniszczonego zakładu pracy, nazwanej na cześć klubu sportowego „Gedania” i nadal w niej pracował. Od lat 70. XX wieku zajął się pracą pisarską.
Pisarz napisał 10 książek o realiach życia Polaków w przedwojennym Gdańsku, w tym najpoczytniejszą, pięciotomową autobiografię "Wspomnienia gdańskiego bówki". Opublikował także zbiór ponad 70 relacji o początkach II wojny światowej w Gdańsku - "Gdańsk 1939". "Wspomnienia Polaków gdańszczan" (1984), autobiograficzne "Wspomnienia gdańskiego bówki" (1984-1997) oraz powieści "Gdańszczanie" (1999-2001) i "W gdańskiej twierdzy" (2003).
